ELLA

adv. and conj.

1) else, otherwise (skaltu eigi annat þora en fara ella skal ek drepa þik); eða ella, or else; eða heit hvers manns níðingr ella, or else be called the ‘nithing’ of every man;

2) or, or else (annathvárt at koma honum á mitt vald, ella drepa hann sjálfr).

* * *

adv., in Norse laws freq. ellar, and so in Fms. vi. 214, vii. 17, 115, etc.; in mod. Icel. usage ellegar; elligar, Ó. H., Grág., Mork., passim, etc., which seems to be the original form, qs. ell-vegar, ‘other-ways,’ cp. þann-ig, hinn-ig, einn-ig; ella, though it is the usual form in the MSS., would be an apocopated form, the r being dropt: [A. S. elles; Engl. else; Swed. eljest; cp. Lat. alius, Gr. αλλος]:—else, otherwise; er yðr nú annat-hvárt til at leggja í brott þegar, ella búisk þér við sem skjótast, Nj. 44; en þann þeirra e. er réttari er, Grág. i. 78; en ella jamt skerða sem at skuldadómi, 84; ella liggr á þér víti, Fms. iv. 27; hann hét vináttu sinni ef þessu vildi játa en elligar afarkostum, Ó. H. 141; ella man ek láta drepa þik, Nj. 74; eða—ella, or—else, Fms. vi. 196 (in a verse); eða heit hvers manns níðingr ella, or else be called the ‘nithing’ of every man, Nj. 176; eða drepit hann ella, Fms. xi. 100; eðr stökki hann af eignum sínum ellar, vii. 17.